اخبار environment
اسکندر فیروز در مراسم پایانی جایزه مهرگان علم گفت: من ۹۰ سال با افتخار در این سرزمین زیسته‌ام و محیط زیست ایران هم اینک بیش از هر زمان دیگر با مخاطرات جدی روبرو است.
اسکندر فیروز نخستین رئیس سازمان حفاظت محیط زیست و رئیس هیات داوران جایزه مهرگان علم دوره دوازدهم و سیزدهم در مراسم پایانی این جایزه گفت: حدود بیست سال پیش به هنگام دریافت جایزه مهرگان علم که به خاطر تألیف کتاب حیات وحش ایران «مهره‌داران» به من داده شد، در سخنان کوتاهی به هنگام دریافت جایزه به این نکته اشاره کردم که جامعه ما به اینگونه قدردانی‌هایِ روحیه‌بخش نیاز دارد و نویسندگان، محیط‌بانان و کوشندگان محیط زیست که بدون چشم‌داشت مادی فقط به دلیل عشق و علاقه زیاد به سرزمین مادری خود کار می‌کنند، با دریافت این جوایز و تشویق‌ها خصوصاً اگر از سوی نهادهای مستقل و خصوصی باشد دلگرم می‌شوند و با امید و شوق و ذوق بیشتری به کار خود ادامه می‌دهند.
فیروز افزود: حقیقت این است که آن زمان فکر می‌کردم که جایزه مهرگان علم نیز همچون بسیاری امور دیگر که در ایران نیمه راه از حرکت باز می‌مانند، دو سه سالی بیشتر دوام نیاورد و همان موقع به آقای زرگر (که البته آن موقع جوان و پر از ایده‌های نو بودند) گفتم نگذارید چراغ این جایزه خاموش شود. امروز که سال‌ها از آن زمان می‌گذرد بسیار خشنودم و مطمئن هستم که به همت این مردِ پرتلاش نهالی که در دهه هفتاد کاشته شده به درخت پرباری تبدیل می‌شود. همچنان که شده است و تعداد جایزه‌ها در بخش مهرگان علم به سه جایزه افزایش یافته است.
وی ادامه داد: امروز علاوه بر کتاب‌ها، به تشکل‌های مردم‌نهاد زیست‌محیطی و شخصیت‌های خادم محیط زیست نیز جایزه داده می‌شود. امیدوارم به دیگر بخش‌های محیط زیست و حیات وحش خصوصاً به محیط‌بانان شریف و از جان گذشته نیز جداگانه جایزه داده شود. نهادهای مستقل و خصوصی همانند بنیاد مهرگان باید از سوی مردم به صورت مادی و معنوی حمایت شوند تا بمانند و قادر باشند کار خود را به درستی انجام دهند. از هیأت داوران نیز که همگی از چهره‌های با دانش و تأثیرگذار محیط زیست هستند و در این سال‌ها به جایزه کمک کرده‌اند، صمیمانه تشکر می‌کنم. من هم به سهم خود با اینکه سن و توانایی جسمانی‌ام اجازه نمی‌دهد تا جایی که توان داشته باشم به این دوستان عزیز کمک می‌کنم.
فیروز در پایان تاکید کرد: آخرین نکته‌ای که باید بگویم این است که محیط زیست ایران هم اینک بیش از هر زمان دیگر با مخاطرات جدی روبرو است؛ تقریباً در همه بخش‌ها، آب، خاک، هوا، آموزش رفتارهای درست با طبیعت و دیگر مسائل. من ۹۰ سال با افتخار در این سرزمین زیسته‌ام و این حرف‌هایی که می‌زنم تنها از سر دلسوزی و به خاطر عشق و علاقه‌ای است که همچون یک محیط‌بان به سرزمین مادری خود دارم. من در این سن و سال به جز به اعتلای ایران عزیز به چیز دیگری فکر نمی‌کنم.
